Ένας ανθρωπιστικός σύλλογος με έντονη παρουσία, λειτουργεί εδώ και δύο χρόνια στη γειτονιά μας. Πρόκειται για το σύλλογο ΑμΕΑ Δυτικού Τομέα «Γέφυρα Ζωής», που φροντίζει παιδιά και νέους με νοητική στέρηση – φάσμα αυτισμού. Ο πρόεδρος Διονύσης Γουράνιος, και πατέρας ενός 22χρονου παιδιού με νοητική στέρηση, παρουσίασε το έργο του Συλλόγου, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και ανέφερε περιστατικά ρατσιστικής συμπεριφοράς απέναντι στα παιδιά.
Η «Γέφυρα» είναι εθελοντικός φορέας, αναγνωρισμένος από το Υπουργείο Υγείας. Εδρεύει στην οδό Πελασγίας 133.
Ο κ. Διονύσης Γουράνιος, πρόεδρος της «Γέφυρας Ζωής»
Το μείζον πρόβλημα για το συγκεκριμένο σύλλογο -σύμφωνα με τον κ. Γουράνιο- είναι η στέγη. Φιλοξενείται σε ένα διώροφο κτήριο 160 τ.μ, χώρος ανεπαρκής για τα 33 παιδιά ΑμΕΑ, ηλικίας 4 έως 25 ετών. Ο Σύλλογος, που δημιουργήθηκε από γονείς και φίλους, λειτουργεί βάσει ευρωπαϊκών προτύπων με 62 εθελοντές (δηλαδή δυο εθελοντές για κάθε παιδί). Ο πρόεδρος τόνισε πως έχουν 120 αιτήσεις σε αναμονή και λυγίζουν από το βάρος, ενώ γονείς κλαίγοντας ζητούν να ενταχτούν τα παιδιά τους στη «Γέφυρα». Το διοικητικό συμβούλιο έχει κάνει αίτηση για έκτακτη επιχορήγηση και ο βασικότερος σκοπός του είναι η μεταφορά τους σε μεγαλύτερο χώρο, τουλάχιστον 200 τ.μ.
«Να φέρουμε τα παιδιά μας στα Δημαρχεία;»
«Προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα σαν γονείς. Μακάρι να βρεθεί κάποιος να πάρει το Σύλλογο και να λειτουργήσει σαν δημοτικός φορέας. Είναι αμαρτία αυτά τα παιδιά να τα έχουμε στο περιθώριο», ανέφερε χαρακτηριστικά και κάλεσε και τους 33 δημοτικούς συμβούλους να επισκεφτούν τη «Γέφυρα».
Ο κ. Γουράνιος,
μίλησε για την καθημερινότητα αυτών των παιδιών και την αντιμετώπισή τους από την υπόλοιπη κοινωνία. «Τα δικά μας παιδιά δεν μπορούν να πάνε σε καφετέρια ή παιδότοπο. Στο Αιγάλεω, σε μια παιδική χαρά, όταν είδαν ένα παιδί ΑμεΑ ηλικίας έξι ετών που πήγε να παίξει, οι μητέρες πήραν τα παιδιά τους και τα πήγαν στη γωνία. Η ασθένειά τους όμως δεν είναι κολλητική, είναι μόνιμη θα συνεχίσουν θέλοντας ή όχι, να υπάρχουν και να πεθαίνουν δίπλα τους. Τα αγαπάμε και εγώ θέλω να μας βοηθήσετε, σαν γονείς. Αν δεν μας βοηθήσετε, θα αναγκαστούμε να κλείσουμε το Σύλλογο και να φέρουμε τα παιδιά στα Δημαρχεία».
Μ. Σελέκος: «Απαγορεύεται να δώσουμε έστω και ένα ευρώ»
Ο δήμαρχος Μιχάλης Σελέκος εξέφρασε το συγκλονισμό του από τη κατάθεση ψυχής του προέδρου του Συλλόγου. Αναγνώρισε την προσπάθεια που γίνεται για να μπορέσουν σαν κοινωνία και σαν Δήμος να αγκαλιάσουν αυτά τα παιδιά και να τους προσφέρουν ό,τι μπορούν, κυρίως αγάπη και βοήθεια με επιστημονικό προσωπικό.
Τόνισε την απουσία του κράτους στον ευαίσθητο τομέα, που θα έπρεπε να έχει την αποκλειστική ευθύνη και τη δημιουργία προϋποθέσεων με κατάλληλους χώρους και καταρτισμένο προσωπικό, για να μην έρχονται οι γονείς στα Δημοτικά Συμβούλια παρακαλώντας για λίγα χρήματα. Σημείωσε πως σαν δημοτική αρχή δεν έχουν τη δυνατότητα να τους βοηθήσουν οικονομικά, αφού απαγορεύεται. Θεώρησε όμως πως μπορεί να γίνει με άλλους τρόπους, όπως με φιλοξενία σε κάποιο χώρο ή σε εκδηλώσεις με συνδιοργάνωση από το Δήμο και κάλυψη των εξόδων.
Θ. Σπηλιόπουλος: «Το κράτος λειτουργεί σαν Καιάδας»
Από την πλευρά του ο Θεόδωρος Σπηλιόπουλος μετέφερε την εμπειρία από εκδήλωση που παρακολούθησε σε παρεμφερή χώρο. Χαρακτήρισε τις δομές του κράτους αδιάφορες για την κοινωνία και σχολίασε πως λειτουργούν ως Καιάδας. Είπε όμως πως πρέπει να διασφαλίσουμε δικαιώματα, για να υπάρχει μια σελίδα και για αυτούς τους συνανθρώπους μας στο βιβλίο της ζωής. Αναγνώρισε πως ο Δήμος δεν μπορεί να βγάλει ούτε ένα ευρώ από τα ταμεία του, αλλά αυτή η κατάσταση πρέπει να ανατραπεί και να πούνε πως δεν πάει άλλο.
Α. Γκανά – Ρηγάκη: «Το σχολείο προσπαθεί να τα εντάξει»
Η Αγγελική Γκανά – Ρηγάκη αναφέρθηκε στην 33χρονη εμπειρία της ως εκπαιδευτικός και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η εκπαιδευτική κοινότητα σχετικά με την ένταξη αυτών των παιδιών στον σχολικό χώρο.
Έγινε όμως κατορθωτό με πολλή αγάπη, με τις δυνατότητες που υπήρχαν και το σχολείο κατάφερε αρκετά. Μίλησε για την ανάγκη ύπαρξης αυτών των φορέων και είπε πως, αν μπορούσε ο Δήμος να βάλει ένα λιθαράκι, θα ήταν μια μεγάλη προσφορά.
Α. Μποζίκας: «Θα μπορούσαν να συνυπάρξουν οι δύο φορείς;»
Ο Ανδρέας Μποζίκας τοποθετήθηκε περισσότερο σαν γονιός παιδιού με 55% νοητική στέρηση. Έκανε λόγο για την ανθρωπιά που χάθηκε στη σημερινή εποχή. Θυμήθηκε πως όταν το 2000, επί δημαρχίας Κυριάκου Ντηνιακού, ξεκίνησε η ιδέα της υλοποίησης για τη λειτουργία του κέντρου «Έρεισμα», η γειτονιά της οδού Κωνσταντινουπόλεως φοβήθηκε πως θα γίνει άσυλο και αντέδρασε. Σήμερα όμως όλοι είναι ευτυχείς που λειτουργεί σαν κέντρο απασχόλησης ΑμΕΑ.
Πρότεινε να βρεθεί μια μέση λύση και αν μπορούσε να βρεθεί τρόπος να συνυπάρξουν οι δύο δράσεις μαζί («Έρεισμα» και «Γέφυρα Ζωής»). «Οι γονείς τους νιώθουν μόνοι τους και πιο πολύ τα παιδιά, όταν φύγουν από τη ζωή οι γονείς. Να σκύψει η διοίκηση στο θέμα αυτό και όλοι μας θα είμαστε συμπαραστάτες και συνοδοιπόροι», κατέληξε ο κ. Μποζίκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ γραψτε το σχόλιο σας. Πολιτικά, Υβριστικά ή προσβλητικά σχόλια δεν έχουν θέση σε αυτό το site και θα διαγράφονται.