5 ερωτήσεις που δεν πρέπει να κάνετε σε άτομο με αναπηρικό αμαξίδιο

Σχεδόν κάθε μέρα μου φαίνεται ότι έρχομαι αντιμέτωπη με μια συνάντηση με άγνωστο που με φέρνει σε αμηχανία,είτε είναι σε καφέ,στο mall ή ακόμα και στο διαδίκτυο.Συνήθως αυτή η συνάντηση  αμηχανίας επικεντρώνεται σε ερωτήσεις σχετικά με την αναπηρία μου ή πώς ζω τη ζωή μου ως ανάπηρο άτομο.Αναγνωρίζω ότι 9 φορές στις 10 οι άνθρωποι δεν προσπαθούν να φανούν αδιάκριτοι ή να με φέρουν σε δύσκολή θέση αλλά είναι αληθινά περίεργοι ή τους απασχολεί.Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι ερωτήσεις τους είναι εντάξει.
Κάθε φορά που τους το απευθύνω αυτό η απάντηση των ανθρώπων είναι πάντα ότι’’δεν ξέρω τι να πω.’’Αποφάσισα λοιπόν να τους βοηθήσω με αυτή τη λίστα και χωρίς περαιτέρω φασαρία σας παρουσιάζω τις 5 ερωτήσεις που απαγορεύεται να ρωτήσετε ένα άτομο σε αναπηρικό καρότσι και αντί γι’αυτές τι μπορείς να ρωτήσεις.
1.Τί συμβαίνει με σένα;Γιατί είσαι σε αναπηρικό αμαξίδιο;
Όταν χαρακτηριστικά μου κάνουν αυτή την ερώτηση,προέρχεται συνήθως από ένα τελείως άγνωστο άτομο που δεν έχει καν ασχοληθεί να με χαιρετήσει ή να μου πει δυο κουβέντες.Αρχίζοντας τη συζήτηση με ερωτήσεις για το προσωπικό μου ιατρικό ιστορικό είναι πάντοτε απρεπές και αν νιώθετε μια ακαταμάχητη επιθυμία να με ρωτήσετε για την αναπηρία μου,κάντε το με λίγο τακτ και σεβασμό.Σαν άτομο καθηλωμένο στο καρότσι ισοβίως ,θα σας πω’’δεν συμβαίνει τίποτα’’ με μένα και το καρότσι είναι απλώς ένα εργαλείο που χρησιμοποιώ για τις μετακινήσεις μου.Ωστόσο ,όταν αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που κάνετε,δείχνει ότι δεν βλέπετε τίποτα άλλο εκτός από το αναπηρικό καρότσι μου.
Τι να ρωτήσετε αντί γι’αυτό:’’Γεια σου,τι κάνεις;’’Θέλω να με βλέπουν όπως όλους τους άλλους ανθρώπους.Αυτός είναι πολύ καλύτερος τρόπος να αρχίσουμε μια συζήτηση με ένα άγνωστο παρά να αρχίσει αμέσως να ρωτάει για το αναπηρικό αμαξίδιο ή άλλη ορατή αναπηρία ή ιατρική πάθηση.Όταν γνωρίζεσαι με κάποιον καλύτερα,επιτρέπεται να τον ρωτήσεις για την αναπηρία του.Βεβαιωθείτε όμως ότι πάντα ρωτάτε με σεβασμό.Ερώτηση όπως:’’τι συμβαίνει με σένα΄΄,ποτέ δεν είναι κατάλληλη.
2.’’Πού είναι ο γονιός σου/φροντιστής σου’’;
Συνήθως ακούω αυτήν την ερώτηση από αγνώστους που εικάζουν ότι χρειάζομαι βοήθεια να κάνω κάτι,όταν είμαι στο mall  ή σε άλλο δημόσιο χώρο αλλά αυτή η ερώτηση είναι σούπερ προβληματική γιατί μου αφαιρεί τις ικανότητές μου και υποθέτει ότι πάντοτε χρειάζομαι βοήθεια ή εποπτεία.Είμαι 24 χρονών γυναίκα,όχι παιδί,και δεν εκτιμώ να μου φέρονται σα να χρειάζομαι νταντά.
Τι να ρωτήσετε αντί γι’αυτό:’’Μπορώ να σε βοηθήσω;Χρειάζεσαι βοήθεια;’’Αν δείτε ένα άτομο με αναπηρία σε δημόσιο χώρο και φαίνεται ότι θέλει βοήθεια,το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι απλώς να προσφέρετε βοήθεια.Αυτό δίνει στο άτομο την ευκαιρία να δεχτεί τη βοήθεία,αν τη χρειάζεται ή ευγενικά να την αρνηθεί,αν δεν τη θέλει και σέβεται την αυτονομία του ατόμου.Απλώς θυμηθείτε,αν κάποιος αρνηθεί τη βοηθειά σας,σεβαστείτε το και απομακρυνθείτε.
3.’’Έχεις άδεια οδήγησης αυτού του αμαξιδίου;’’
Ακούω αυτή  την ερώτηση από ανθρώπους που νομίζουν ότι δίνουν κέφι κανοντας πλάκα για την άδεια όδήγησης του αμαξιδίου μου.Αυτό το αστείο κυκλοφορεί σε πολλές παραλλαγές συμπεριλαμβάνοντας και χωρίς να περιορίζεται καθόλου στο:’’Μπορείς να πάρεις πρόστιμο για υπερβολική ταχύτητα σ’αυτό το πράγμα;Μπορείς να πάρεις κλήση οδηγώντας αυτήν την καρέκλα υπό μέθη’’; κ.λπ. Το θέμα είναι ότι αυτά τα αστεία δεν είναι είναι αστεία και τα έχω ακούσει χίλιες φορές.Το μόνο που κάνουν είναι να νιώθω άβολα και αμήχανα και κανένας άνθρωπος δεν ξέρει πώς να απαντήσει.

Τι να πείτε αντί γι’αυτό:’’Γεια σου.Τι κάνεις’’; Οι άνθρωποι συνήθως αποτυγχάνουν  με τα αμήχανα τους αστεία για τα αναπηρικά αμαξίδια ,καθώς δεν ξέρουν τι να πουν αλλά κάτι θέλουν να πουν.Αυτά τα κουραστικά και χιλιοειπωμένα ανέκδοτα μας φέρνουν σε δύσκολή θέση και  καταφέρνουν αναστεναγμούς και στριφογύρισμα των οφθαλμών στους ανθρώπους με την αναπηρία.Όπως και με το πρώτο θέμα στη λίστα,ένα απλό ΄΄γεια’’ είναι πολύ καλύτερη επιλογή.
4.’’Τι θα ήθελε να φάει/πιει;’’
Αυτή η ερώτηση δεν απευθύνεται σε χρήστη αναπηρικού αμαξιδίου και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα.Πολλές φορές λοιπόν,όταν πάω σε χώρους όπως εστιατόρια,μπαρ,καφετέριες,ιδιαίτερα όταν συνοδεύομαι από άτομο με μη ορατή αναπηρία,όποιος και να μας σερβίρει,θα ρωτήσει αυτόματα το συνοδό μου τι θέλω να παραγγείλω.Είναι κι αυτή προβληματική ερώτηση,γιατί αυτόματα υποθέτει ο σερβιτόρος ότι δεν μπορώνα μιλήσω μόνη μου και χρειάζομαι κάποιον αρτιμέλη να το κάνει για μένα.
Τι να πείτε αντί γι’αυτό:’’Τι θα θέλατε να παραγγείλετε;’’Η λύση σε αυτό το θέμα είναι αρκετά απλή.Αντί να απευθύνετε την ερώτηση σε άλλον,ρωτήστε το άτομο με την αναπηρία τι θα ήθελε.Αν για κάποιο λόγο δεν  μπορεί να απαντήσει,ο συνοδός του θα παρέμβει και θα σας πει.Καλύτερα όμως πάντα να μιλάτε στο άτομο με την αναπηρία παρά να το αγνοείτε κια να μιλάτε στους άλλους γύρω του.
Και τέλος…
5.’’Μπορείς να κάνεις σεξ; Πώς κάνεις σεξ’’;
Δίνονται έξτρα βαθμοί για την παραλλαγή:’’Πάντα ήθελα να κάνω σεξ με ένα κορίτσι σε αναπηρικό αμαξίδιο,ενδιαφέρεσαι’’;Δεν πιστεύω ότι έχω να γράψω αυτήν την ερώτηση αλλά την έχω ακούσει πολύ περισσότερες φορές απ’όσο μπορείτε να φανταστείτε και είναι πάντοτε ακατάλληλη.Πραγματικά δεν γνωρίζω τι κάνει τους ανθρώπους να ρωτάνε τέτοια πράγματα.Το ακούω χαρακτηριστικά στα κλαμπ,στα μπαρ ή σε σάιτ για ραντεβού ίσως σαν ένα είδος ‘’καμάκι’’.Ωστόσο δεν είναι καθόλου σωστός τρόπος. Είναι αμήχανο,δυσάρεστο και μερικές φορές φτάνει στα όρια της απειλής.
Επειδή απλώς το άτομο διαφέρει από εσάς,δεν είναι σωστό να ρωτάτε τον άγνωστο προσωπικές λεπτομέρειες στης ζωής του.Αν για κάποιο λόγο υπάρχει η σχέση μαζί του και χρειάζεται να ξέρετε την απάντηση σ’αυτό,μπορώ να σας υποσχεθώ ότι ότι θα σας απαντήσει.Διαφορετικά,,αν ‘’είστε απλά περίεργοι’’,όπως έχω ακούσει τόσες πολλές φορές,χρησιμοποιήστε το γκούγκλ. Είμαι άνθρωπος και αξίζω να μου φέρονται με σεβασμό.Δεν είμαι εδώ για να απάντήσω σε κάθε αλλόκοτη ερώτηση που μπορεί να έχετε σχετικά με τις αναπηρίες.
Τι να πείτε αντί γι’αυτό:Κυριολεκτικά τίποτα πάνω σ’αυτό.Αν θέλετε να δοκιμάσετε να με φλερτάρετε,προχωρήστε.Προσφέρετε μου ένα ποτό,βγάλτε με για ένα κάφέ,ζητήστε μου να χορέψουμε ή να έχουμε μια φυσιολογική συζήτηση. Σε καμιά περίπτωση όμως επαναλαμβάνω μην μου κάνετε απρεπείς ερωτήσεις για το πώς κάνω σεξ.Με κάνουνε να νιώθω σας αντικείμενο και λιγότερο άνθρωπος και μου θυμίζει ότι με βλέπετε μόνο σαν μια εκκεντρικότητα ή φετίχ.
Αυτό που πρέπει να θυμάστε πιο πολύ,όταν συναναστρέφεστε άτομο σε αναπηρικό καρότσι είναι ότι θέλει κι αυτό ίση μεταχείριση με τους άλλους ανθρώπους.Ο γενικός κανόνας,όταν ρωτάτε ένα τέτοιο άτομο ερωτήσεις είναι να σκεφτείτε πρώτα:’’Θα έκανα τέτοια ερώτηση,αν το άτομο δεν ήταν σε αναπηρικό καρότσι;’’.Αν η απάντηση είναι ‘’ναι,τότε ρωτήστε  το.Αν η απάντηση είναι ‘’όχι’’,μην ρωτάτε.Προσπαθήστε να σκεφτείτε πώς θα αισθανόσασταν,αν κάποιος έκανε σε εσάς αυτές τις ερωτήσεις.Αν η ερώτησή σας ήταν ενοχλητική,τότε μάλλον δεν θα έπρεπε να την υποβάλετε.